De Sint Martinuskerk in Bussloo
Bussloo
De buurtschap Bussloo is vernoemd naar de havezate Bussloo, dat het centrum van het gelijknamige landgoed was. In het begin van de 19de eeuw was Johannes Wilhelmus Aloysius baron van Wijnbergen de heer van Bussloo.Net als zijn voorgangers was ook hij rooms-katholiek. Sinds kort was het, onder de regering van koning Willem I, weer mogelijk voor rooms-katholieken om eigen kerkgebouwen op te richten. De heer van Bussloo, Johannes Wilhelmus Aloysius baron van Wijnbergen, besloot daarom in 1818 om op zijn landgoed een rooms-katholieke kerk voor zijn pachters te laten bouwen.
Waterstaatkerk
De drie-beukige kerk, in Neoclassicistische stijl uit 1818 met torentje boven de voorgevel, is een zogenaamde Waterstaatskerk. De architecten van het ministerie van Waterstaat hebben namelijk de bouw begeleid. Het interieur is naar eigen inzicht vormgegeven, wat leidde tot een bijzondere uitstraling. De zogenaamde Hallenkerkje heeft Jonische zuilen en boven, over de middenbeuk, een gestukadoord houten tongewelf met versieringen in Lodewijk XVI-TRANT. In de vensters zitten traceringen uit de neogotische periode. De voorgevel wordt bekroond door een fronton en een torentje. Boven het portaal bevindt zich een gevelsteen met het wapen van baron van Wijnbergen. Hij schonk de kerk in 1846 een éénklaviers-orgel, gemaakt door Carl Friedrich August Naber.
De kerk is in 2018 uit de eredienst onttrokken. Stichting Sint Martinuskerk Bussloo heeft nu het gebruiksrecht en organiseert regelmatig activiteiten in de kerk.